psychoterapia — ż I, DCMs. psychoterapiapii, blm «metoda leczenia zaburzeń psychicznych, głównie nerwic, polegająca na oddziaływaniu na psychikę pacjenta przez sugestię, rady, perswazję i uspokajanie, pomagająca mu zrozumieć i rozwiązać jego konflikty… … Słownik języka polskiego
psychoterapeutyka — [wym. psychoterapeu tyka] ż III, CMs. psychoterapeutykayce, blm → psychoterapia … Słownik języka polskiego
psycho- — {{/stl 13}}{{stl 7}} początkowy człon wyrazów złożonych oznaczający, że to, co nazywa druga część złożenia, ma związek z psychiką, np. {{/stl 7}}{{stl 8}}psychoterapia, psychoanaliza {{/stl 8}}{{stl 7}}<gr.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
psychoterapeutyczny — {{/stl 13}}{{stl 7}}[wym. psychoterapeu tyczny] {{/stl 7}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} związany z psychoterapią, stosowany w psychoterapii : {{/stl 7}}{{stl 10}}Seans psychoterapeutyczny. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
psychoterapeutyka — {{/stl 13}}{{stl 7}}[wym. psychoterapeu tyka] {{/stl 7}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. psychoterapeutykayce, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co psychoterapia. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień